Wat is het?
Schurft komt door de schurftmijt die voor huidziekte zorgt. Er bestaan verschillende vormen van scabiës. Hier wordt alleen de gewone (klassieke) scabiës behandeld.
De mijt graaft kleine gangetjes in de huid en legt daarin eitjes. De mijt legt het liefst eitjes tussen de vingers, aan de binnenkant van de polsen, binnenzijde van de ellebogen, voetrand, enkel en wreef.
De klachten bij schurft zijn:
- blaasjes en rode bultjes op de huid tussen bijvoorbeeld vingers, polsen en voeten;
- ongeveer twee tot zes weken na besmetting treedt jeuk op, vooral ’s avonds en ’s nachts en als het warm is;
- de plaats van de jeuk hoeft niet overeen te komen met de plaats waar de mijt zich bevindt; soms zijn de gangetjes die de mijt in de huid heeft gegraven als rode streepjes zichtbaar;
- alleen bij kleine kinderen tot 4 jaar kunnen de verschijnselen ook optreden op de hoofdhuid;
- ook na behandeling kan de jeuk nog drie tot vier weken aanhouden.
Schurft moet altijd behandeld worden. Er ontstaat geen immuniteit.
Besmetting
De mijt wordt overgebracht door langer durend direct lichamelijk contact (bijvoorbeeld langer dan 15 minuten hand-in-hand wandelen), regelmatig intensief contact (bijvoorbeeld verzorgende handelingen) of via besmet beddengoed, besmette kleding en knuffels.
Wat kunt u als beroepskracht doen?
- Let op jeukklachten bij de andere kinderen in de groep.
- Geef elk kind eigen en schoon beddengoed. Na de eerste en laatste behandeling tegen schurft moet extra aandacht zijn voor eventueel het beddengoed dat het kind op het kinderdagverblijf gebruikt heeft. Dit moet dan echt verschoond worden. Het beddengoed moet op minstens 50 C gewassen worden.
- Was de verkleedspullen en knuffels op minstens 50 C.
- Stop verkleedspullen en knuffels die niet gewassen kunnen worden minstens 72 uur in een afgesloten plastic zak zodat de mijten dood gaan. De GGD beschikt over een uitgebreide beschrijving van de werkwijze bij de behandeling van schurft en was- en luchtvoorschriften ter preventie van meerdere ziektegevallen.
Melding bij de GGD
Schurft is een meldingsplichtige ziekte op basis van artikel 26 Wet publieke
gezondheid, wanneer twee personen of meer mogelijke of bewezen schurft hebben.
De GGD kan mensen die risico hebben gelopen waarschuwen, voorlichten en zorgen dat zij ook
worden behandeld.
Toelaten of weren?
Een kind met schurft hoeft niet geweerd te worden. Wel moet een kind dat schurft heeft
behandeld worden. Alle gezinscontacten (ouders, broers, zussen en eventuele andere inwonende familieleden) moeten worden mee behandeld, ook als zij geen klachten hebben. Zij moeten gelijktijdig op hetzelfde moment behandeld worden. 12 uur na de start van de behandeling is schurft niet meer besmettelijk.
Opmerking
Overleg met de GGD of andere ouders en medewerkers geïnformeerd moeten worden, zodat zij alert kunnen zijn op verschijnselen van schurft.
Bron : Informatie over ziektebeelden voor kinderdagverblijven, peuterspeelzalen en buitenschoolse opvang is opgesteld door het Landelijke Coördinatie Infectieziektebestrijding (LCI) van het RIVM. – versie april 2018. Zie ook https://lci.rivm.nl/richtlijnen (voor professionals) of https://www.rivm.nl/
